Wij vinden dat als een probleem wordt geconstateerd in de wijk eerst aan de mensen gevraagd moet worden of zij het probleem ook zien en of zij oplossingen hebben voor het probleem. Met alle kennis die vergaard is kan dan de politiek aan de slag. Vervolgens komt er een voorstel wat ook weer voorgelegd wordt (de huidige inspraak) en een besluit. Na deze laatste fase moet de politiek uitleggen waarom oplossingen van burgers niet mogelijk waren of niet wenselijk werden geacht. Een open communicatielijn dus tussen burger en bestuur.
We zijn voor de herinvoering van de wijkwethouder. Alle wethouders, behalve de wethouder Wijken, krijgen een aantal wijken onder hun hoede om intensiever contact mee te hebben over de zaken die in de wijk spelen. De wijkwethouder moet nauw contact hebben met de wijkmanager en de wijkbeheerder.
De verantwoordelijkheid van de burgers kan ver doorgevoerd worden. Zo kunnen burgers ook meer bestuurlijke en materi�le verantwoordelijkheid gaan dragen voor wijkvoorzieningen. Denk aan de exploitatie van wijkcentra, jongerenaccommodaties en sportvoorzieningen. Het verdient aanbeveling om te starten met verschillende vormen van �burgerbestuur� die de voorzieningen in wijken besturen en beheren. Als bewoners het gevoel hebben dat iets (een project of een locatie) van hen is vechten zij voor het behoud en de continu�teit. We zien dat nu in de discussie rondom de toekomst van Cultuurspinnerij De Vasim. De gemeente moet dus leren loslaten.
Het verdient aanbeveling om in Nijmegen te starten met een experiment op het gebied van een wijk-welzijns-onderneming, gerund door lokale bewoners- en buurtnetwerken met ondersteuning van professionele organisaties. Een dergelijke onderneming zou onderdak kunnen vinden in het Huis van de Wijk dat daarmee ook echt een huis van en voor de gemeenschap kan worden. Nijmegen kan zich daarbij laten inspireren door voorbeelden uit Engeland (Community trusts), in Arnhem (het Bruishuis in Malburgen) en in Peel en Maas (gemeenschapshuizen in de kleine kernen). Het LSA begeleidt dergelijke initiatieven.
De ONP/PSP�92 waardeert vrijwilligerswerk en wil onderzoeken of er met een waarderingssysteem (zoals het bekende LETS-systeem of de Amsterdamse Makkie) een concrete waardering kan worden gegeven aan vrijwilligers.
Vooral in de volkswijken van Nijmegen zijn er actieve wijkbewoners die veel contacten hebben in hun wijk en met organisaties. Deze zogenoemde �wijkburgemeesters� of �buurtbaronnen� wil de ONP/PSP�92 in positieve zin benutten. Zij zijn niet meer burger dan andere burgers, maar hun passie, kennis en kunde moet op een zinvolle wijze worden ingezet. Zij kunnen een echte ambassadeur zijn voor hun wijk.
In elke Nijmeegse wijk zijn bewoners actief, hebben zij zich verenigd in een wijkraad/bewonersplatform, werken (zorg- en welzijns-)instellingen samen, zijn lokale ondernemers actief en zijn er verbindingen met kerk/moskee en sportverenigingen etc. Dit noemen we het wijknetwerk, al zijn de verbindingen onderling niet allemaal even sterk en is niet iedereen van alles op de hoogte. We bepleiten goede communicatie tussen alle partijen, waarbij gelijkwaardigheid centraal staat.
De ONP/PSP�92 stelt opnieuw voor een sociale kaart op te stellen per wijk en per stadsdeel. Er is meer in de omgeving voor handen dan mensen weten.
Postkantoren/banken/pin-automaten
De ONP/PSP�92 wil:
- Bestuur en burger samen een probleem in de wijk laten oplossen, door goed overleg en samenspraak in het voortraject, inspraak bij het besluitvormingstraject en blijvend contact/terugkoppeling bij de uitvoering.
- De wijkwethouder herinvoeren.
- Samen met het LSA onderzoeken en ontdekken welke mogelijkheden er zijn om actieve burgers meer verantwoordelijkheden en zelfbestuur te geven.
- Onderzoeken of vrijwilligerswerk ook een concrete waardering kan krijgen middels een puntensysteem zoals de Makkie functioneert in Amsterdam.